door Francy Derix 1 mei 2025
Ik sluit af met enkele laatste woorden, wijs iedereen op het schepje om de kist met daarin hun lieve moeder met een laagje aarde toe te dekken en ga voor in het afscheid. Vervolgens geef ik deze verdrietige familie en alle aanwezigen de ruimte om zelf afscheid te nemen bij het graf, op hun manier - in hun tempo. Ik doe een aantal stappen terug en laat ze begaan.
Plof!....
Een holle plof. De eerste heeft een schepje aarde genomen en dat op de kist laten vallen. Met touwen de overledene laten dalen in het graf maakt dat je iemand echt toevertrouwt aan de aarde. En het schepje met aarde, voor wie dat wil, waarmee je de overledene vervolgens toedekt kan daar onderdeel van uitmaken.
Plof!....
Nog een holle plof. Het klinkt hol omdat er natuurlijk ruimte in de kist is die resoneert. Ik vind het een bijzonder geluid. Koud, en warm tegelijk. In plaats van ‘langs het graf te lopen voor een knikje’ geeft het iedereen iets om echt af te sluiten. Van deze dag en dit afscheid. Maar vooral van wat was. Zand er over. Moeilijk, emotioneel maar ook heilzaam.
Zo zetten alle aanwezige familie en vrienden de stap van afsluiten en weglopen van iemand die ze moeten gaan missen. En het geluid gaat door plof… plof… maar ontwikkelt zich van holle klanken naar een zachter geluid: De hoeveelheid aarde neemt toe, hoopt zich op en met het toedekken klinkt het geluid steeds zachter en vriendelijker.
Als het geluid stagneert kijk ik even op:
Het gezin, dat als laatste afscheid zal nemen, maakt maar moeilijk de stap om weg te lopen van het graf. Ook voor hen is het moment van ‘zand er over’ aangebroken. Niet over de herinneringen, niet over het verdriet, maar wel over het leven samen.
Dat definitieve. Dat nooit meer terug. Een laatste fysieke handeling van zorg voor haar die zo voor hen gezorgd heeft om haar vervolgens achter te moeten laten.
Dat het afgelopen is hier en nu.
Wat ooit was zal altijd blijven maar er komt niets meer bij, na die laatste plof..
Terug naar het overzicht van alle blogs
De uitvaartbegeleider vertaalde mijn wensen naar een prachtig afscheid.